BPPV (benign paroxysmal positional vertigo)
Jaki jest typowy obraz zawrotów? Chory zgłasza najczęściej napad zawrotów głowy trwający kilkanaście do kilkudziesięciu sekund, rzadziej minuty:
• Gdy kładzie się do łóżka,
• W trakcie leżenia przewraca się na bok,
• Podczas schylania się do przodu.
Często zawrotom towarzyszą objawy wegetatywne jak: nudności, wymioty, bladość powłok i nadmierna potliwość. Najczęściej chory potrafi instynktownie znaleźć pozycję w której dolegliwości zmniejszają się lub znikają tzw. pozycja bezpieczna.
Diagnostyka obejmuje wykonanie manewrów uwalniających tzw. krytycznych, w wyniku których dochodzi do przemieszczania się otolitów – kamyczków w obrębie kanałów półkolistych błędnika. Wtedy chory zgłasza nagłe pojawienie się zawrotów głowy, a lekarz obserwuje oczopląs.
Przykład takie manewru, jak i oczopląsu możecie Państwo zobaczyć w zakładce Multimedia.
Wykonanie manewrów uwalniających: Dix-Hallpike i roll test diagnozuje wszystkie 6 kanałów półkolistych błędnika ( po 3 w każdym uchu) i pozwala lekarzowi szybko postawić rozpoznanie oraz natychmiast rozpocząć leczenie wykonując z Pacjentem manewry repozycyjne. Manewry te uwalniają Pacjenta od dolegliwości lub radykalnie je redukują. Repozycja pozwala przemieścić otolity z kanałów półkolistych błędnika i uwolnić Pacjenta od objawów zawrotu głowy.
Łagodny, położeniowy zawrót głowy jest wyjątkowym schorzeniem błędnika ponieważ kompletnie nie poddaje się leczeniu farmakologicznemu a jedynie leczeniu manualnemu. Manewry diagnostyczne a szczególnie lecznicze (różne dla kilku kanałów półkolistych błędnika) wymagają umiejętności i doświadczenia lekarza oraz dodatkowego wyposażenia w okulary Frenzla.